e premte, 22 mars 2024
Jezu, ndihmoj më të dëgjoj zërin e zemrës sime dhe ndihmoje gjithë njerëzit ta bëjnë këtë
Mesazh nga Lucia e Fatimës te Grupi i Dashurisë së Trijedhit Shënte gjatë një takimi lutjesh në Facebook të 21 marsit, 2024
Vëllezër dhe motra, lutja nuk është për lëvizjen e buzëve tuaj, edhe shumë njerëz nuk bëjnë këtë, lutja nuk është një detyrë, por për shumë prej jush ajo është kështu, lutja nuk është një mënyrë jetese si një kostum i bërë sipas masave, shumë e konsiderojnë lutjen në këtë mënyrë, lutja nuk është për të provuar se ju jeni më mirë, dhe shumë bëjnë këtë për arsye të tillë.
Vëllezër dhe motra, Zoti yne e di gjithçka, në vendin tim kështu ishte për shumicën e njerëzve, të parat ishin të gjitha zakonet dhe traditat, por besimi në Zotin tonë ishte i dobët, sepse lutja e tyre nuk arrinte gjithmonë deri te Qiejt, kjo e kuptova me kalimin e viteve, kur fillova të lutesha edhe me zemrën. Kur luteni me zemër, konvertimi është i papështueshëm, ky ndodh pa që ju ta vini re, nuk vuajni nga shlyerjet, nuk jeni në dhimbje kur duhet t'i jenë Zoti yne parë në jetën tuaj, shumë njerëz në botë jetojnë me këto karakteristika, kjo është arsyeja pse Zonja Jonë ka bërë gjithçka e mundur për të hapur zemrat e njerëzve, që duan ta dinë dashurinë e vërtetë, lutjen e vërtetë.
Atje unë duhej t'i shkoj Cova-s së bashku me Jacinta-n dhe Francisco-un, por fshati i tërë po festonte Shën Antonin. Nena ime m'a kishte ndaluar që ta lëshoja atë, sepse do t'i gjykonte gjithçka, edhe prifti që e konsideroi atë drejtësinjore, do t'i gjykonte atij, dhe kjo ajo nuk e pranonte, më detyroi të shkoj me të, unë nuk patja asnjë zgjedhje, nuk ishte vullneti im, nuk mund ta linte, por diçka m'a bëri që të ndjese paqe. Zonjë, po thoshte zemra ime, ti e di se une nuk kam fare gjë për t'u bërë, mos shkoj në Cova, sepse unë nuk do të jem atje, nena imë s'me lejon. Papritmas gjithçka u ndryshua, ishin ata të zakonshëm, ata që nuk mungojnë nga traditat e tyre, dhe ndërsa të gjithë njerëzit po shërbenin ofertën në altarin, ku edhe Nena ime po marrte pjesë, një djalosh i afrua: Lucia, çfarë bën këtu ende? Shkoj në Cova, Zonja Jonë të pranon. Zemra ime po rrahte shumë shpejt, ti kush je? Si e di? Ai u be si dhe më tha: shko, dhe beso zemrës sime. Unë ika pa frikë, dhe menjëherë takova Jacinta-n dhe Francisco-un, të cilët kishin përjetuar gjë të ngjashme, dhe ne shkuam në Cova, ku shumë njerëz po na priteshin që nuk ishin interesuar për traditat, por besonin atë çka Ne u thane. Ndërkohë që prisnim Zonja Jonë , fillova të lutesha, t'i kërkoja falje.
Lucia, më tha Zonja Jonë, mos frikoj, ti ke parë Shën Antonin, siç e shihi motrën time unë nuk të lëm se vetme, mos ndjej fajësie për atë që ka ndodhur, sepse kjo është për t'u mësuar besim, në të ardhmen ky do të ju shërbejë. Vëllezër dhe motra, në manastir gjithmonë e kujtova këtë episod, veçanërisht kur isha para Zotit tonë , duke menduar për gjithçka kjo fillova t'i lutem: bëjni të njëjtën edhe ju
Jezu, përmes dashurisë sime fal më mungesat e mia dhe ato të të gjithë njerëzve në botë. Lava...
Fjalët e Shën Antonit kanë qenë të grumbulluara në zemrën Time: Lucia, beso zemrën Tende. Unë i kisha pyetur Zotit tonë si ta dija kur ndonjë gjë është e saktë ose e gabuar, Zoti yne m'iu tha: Zemra jote nuk gënjen, dhe fillova të lutem kështu:
Jezu, më ndihmo t'i dëgjoj zërin e zemrës sime, dhe ndihmo gjithë njerëzit ta bëjnë këtë. Lavdërimi...
Edhe pse të gjitha ndryshuan atë ditë, një trishtim u shfaq nën Time, po mendoj se përse nuk i kundërshtova dëshirën e Nënës sime, kjo nuk më bëri t'u besoja vlerave Zonjës sonë, ky mendim m'iu shoqëroi gjatë gjithë jetës Time, dhe kur u gjet para Zotit tonë lutemja ime ishte kështu:
Jezu, më fal për herët që nuk jam i bindur Qiejve, ndihmo të pentoh. Lavdërimi...
Atë ditë, kur ai u shfaq Zonja sonë dha shumë shenja atyre që ishin pranë, ata që besuan, shumë dëgjuan zënët e zogjve, tërheqjet e erës kur era nuk ishte aty, ngrohtinë e diellit ndërsa qetë në hije, shumë erra që nuk mund t'i shpjegonin, shumë u ngritur me lot për shkak se ndjenin veten siç ishin prekur, unë isha i lumtur, kur shkonte rrugën për të kthyer shtëpi, do ta dëgjona njerëzit duke t'u thënë gjithçka këtë, pastaj do të kthehesh në fshat dhe ti ndjeja një trishtim, të gjithë ata që ishin mbetur për festimin nuk kishin të njëjtën gëzim, nuk kishin të njëjtat dritare në sy. Në manastir, kur i kujtonte këto para Zotit tonë lutemja ime ishte kështu:
Jezu, ndihmo gjithë njerëzit e botës të T'i binden Ty dhe jo botës. Lavdërimi...
Atë ditë, për herë të parë kam përuar gëzim dhe trishtim së bashku, dhe kështu ka qenë në zemrën Time gjatë gjithë jetës sime në këtë botë, dhe kështu duhet t'i bëjë të gjithëve që besojnë në Zotin tonë dhe Zonjën sonë.
Rruga, ngjitja që bën për të arritur Qiejt, nuk është e përbërë vetëm nga gëzime, nuk është e përbërë vetëm nga trishtim, por të dy jetojnë së bashku në ty. Nën mendimin e atij ditë, lutem Zotin tonë kështu:
Jezu, ndihmo t'ju falënderoj edhe kur nuk kuptoj vullnetin Tënd. Lavdërimi...
Vëllezër, motra, koha e shfaqjes në Cova ishte magjike, pavarësisht se së bashku me Jacintën dhe Franciskun kam përjetuar shumë vuajtje, padrejtësi, por gëzim, shpërblim, ata na shoqëruan çdo ditë nga maji deri në tetor. Njerëzit e atë vendi u ndryshuan, të gjitha thjeshtëria e tyre del, feja e tyre bëhet e fortë, dhe Zoti yne zgjodhi atë vend për t'i zbuluar trevën tonë pastaj.
Nuk ishte i lehtë për Kishën ta pranonte, edhe sot nuk është. Mos u lodhuni, kërkoni forca nga Zoti yne, që është gjithmonë gati t'i jep atyre.
Tani puthuni Atën, ndërsa Ai është në Kryq, zbuloni gjithmonë dashurinë që e keni për Zotin tonë, sepse nuk ka gjë më të bukur se të jeni thjeshtë, ajo thjeshtsi që Zoti yne i ka shpërbluar atyre në vendin tim.
Ai nuk do ta ndryshojë brezin para se Tajna e Trete e Fatimës të plotësohet. Unë duhet të shkoj, Zoti yne dhe Zonja jonë ju bekojnë gjithë, në emër të Atit, Birit, dhe Shpirtit të Shenjtë.
Zonja jonë është me Mua dhe me ju.